ŁOBODOWSKI Józef: MODLITWA NA WOJNĘ, Wydawnictwo Światowego Związku Polaków z Zagranicy, Londyn 1947, s. 107 18cm
Józef Łobodowski (1909- 1988) zaraz obok Czechowicza twórca awangardy lubelskiej. Wiódł barwne życie buntownika i słynął z licznych awantur oraz ostrych wypowiedzi. Wybitny poeta, prozaik, publicysta i tłumacz. Polską literaturę wzbogacił o przekłady dzieł pisarzy hiszpańskich: Lope de Vegi, Tirso de Moliny, Celderona de la Barki, Jose Sorillo, Garcii Lorki, San Juana de la Cruz, J.R. Jimeneza i wielu innych. Obywatelstwa tego państwa nie przyjął jednak. „Nie powiem ci: druga ojczyzno, bo ojczyzna to nie weksel wymienny” – pisze. Był autorem publikacji na łamach pism emigracyjnych, takich chociażby, jak londyńskie „Wiadomości” (prowadził stały felieton Worek Judaszów), „Orzeł Biały”, również paryska „Kultura” i „Zeszyty Historyczne”. Bywał częstym gościem w Paryżu i Londynie, gdzie – zaliczany do grona najpopularniejszych pisarzy – odgrywał istotną rolę w emigracyjnym życiu literackim. Jak się po latach okaże, dożywotni pobyt Łobodowskiego w Hiszpanii pozostawił ślad w tłumaczeniach z poezji hiszpańskiej, które jednak nie będą znane w Polsce. Józef Łobodowski przeżył na obczyźnie niespełna pół wieku, nie widząc ojczystej ziemi ani matki i siostry. Żył literaturą – z dnia na dzień coraz bardziej, i polityką – coraz mniej. Opublikował jedenaście tomów poezji i siedem prozy powieściowej. W 1947 roku ukazała się Modlitwa na wojnę (Londyn). Uwieńczeniem jego literackiego dorobku jest zdobyta w 1961 roku nagroda „Kultury”.
Okładkę projektował Wojciech Jastrzębowski.
Oprawa oryginalna, wydawnicza, kartonowa.
Stan bardzo dobry.