(DWÓR Berdówka) Inwentarz dawny Berdowskiey Maiętności Pana Stanisława Szunka Gruntów i Sianożęci.
Kopia (odpis) dokumentu z 1582 roku. "Rejestr dla wiadomości spisania siół, które przylegały do Dworu Berdowskiego Pana Stanisława Szunka włościami i na nich poddanym siedzącym i z powinnościami ich tak też z morgami pustemi leżącemi przyb tych siołach niżey opisanych w roku 1582". Dokument rękopiśmienny 4-kartkowy, wym.: 35,5 x 23 cm. oraz:
Opisanie Zabudowania Dwornego (...) Dwór Murowaną Berdówką zowiący się. Dokument rękopiśmienny 17-kartkowy, (16 kart zapisanych), wym. 33 x 21 cm. Dokument sporządzony w roku 1816 stanowi formę inwentarza, który zawiera szczegółowy spis obiektów oraz ich wyposażenie. Są to m. in. Spihrz. Obora. Pałac. Oficyna. Oficyna kuchenna. Lodownia. Studnia. Stajnia. Wozownia. Kaplica. Opisanie ogrodu fruktowego. Ogrody warzywne. Opisanie stawów i sadzawek. Chata młynarska. Opisanie karczem. Opisanie poletków owocowych. Opisanie sianożęcin dwornych. Opisanie naczynia browarnego. Imiona i nazwiska włościan. Podpisano: Konotator 1816 R. (...)
Dokument zszyty, kilka kart luzem, ślady składania i zaplam. kart. Pieczęć własn. "Ze zbioru Jana Sas Zubrzyckiego". Ogólny stan dobry. Pierwsze wiadomości o wsi Berdówka, leżącej w odległości zaledwie 8 km od Lidy, pochodzą z połowy XVI wieku. Należała ona wówczas do rodziny Berdowskich herbu Mądroski, będąc jej gniazdem rodowym. Jedynym, znanym z tego okresu przedstawicielem dziedziców na Berdówce, był Stanisław Berdowski, chorąży lidzki. W początkach XIX wieku właścicielem Berdówki stał się Edward Zachwatowicz. Wybuch II wojny światowej spowodował utratę majątku przez Zachwatowiczów, a po jej zakończeniu Berdówka znalazła się na terytorium Białorusi. W pałacyku wzniesionym przez Berdowskich na przełomie XVIII i XIX wieku mieści się obecnie wiejski dom kultury i biblioteka. 9234/9.
Nesen skatītās
Piesakies, lai redzētu lotu sarakstu
Iecienītākie
Piesakies, lai redzētu lotu sarakstu