FRANCISZEK Józef I w stroju szlacheckim - reprodukcja fotograficzna.

[FRANCISZEK Józef I cesarz - fotografia portretowa]. [l. 60. XIX w./l. 80. XX w.]. Fotografia form. 12,2x6,5 cm, nieznanego autorstwa.
Reprodukcja fotograficzna wizerunku cesarza ujętego w całej postaci, w stroju narodowym polskim. Fotografia wykonana na pamiątkę uczczenia Ugody austriacko-polskiej. Na odwrocie ołówkowy napis identyfikacyjny oraz piecz. własn.: "Ze zbiorów Andrzeja Wirgiliusza Szczepanika, Warszawa 1985". Stan dobry. Patrz poz. powyżej.
Franciszek Józef I, niem. Franz Joseph I, węg. I. Ferenc József – (1830-1916) - przedstawiciel domu habsbursko-lotaryńskiego, od 1848 cesarz Austrii i apostolski król Węgier. Ugoda austriacko-polska – ugoda wynegocjowana pomiędzy polską szlachtą Galicji a rządem austriackim (głównie rządem Belcrediego i Taafego) w latach 1866-1869. Zawarta w 1867 r. ugoda austriacko-węgierska przekazała władzę w Zalitawii – Węgrom, a w Przedlitawii – Austriakom. Jednak oba narody stanowiły mniejszość w swoich krajach. Dlatego też Austriacy do utrzymania rządów parlamentarnych potrzebowali dodatkowego sojusznika. Oparciem parlamentarnym dla nich stali się Polacy. W latach 1866-1869 doszło do ugody między szlacheckimi politykami galicyjskimi a Austriakami. Spodziewano się wtedy wybuchu wojny Austrii w przymierzu z Francją przeciw Prusom i Rosji, co by od razu odnowiło sprawę polską. Politycy galicyjscy widzieli więc przyszłość Polski w związku z Austrią, i to ich skłoniło do ustępstw na rzecz rządu centralnego. Dlatego też głosowali za konstytucją grudniową, chociaż pragnęli, podobnie jak Czesi, wyodrębnienia Galicji w osobną jednostkę państwową na wzór Węgier. Z drugiej strony rząd centralny korzystał z tego, że w Galicji trwał spór między wsią a dworem o serwituty, oraz spór z Ukraińcami, których rząd mógł zawsze użyć politycznie przeciw polskim politykom szlacheckim, ponieważ, jako naród wtedy nieomal chłopski, widzieli w Polakach wrogów nie tylko ze względów narodowościowych, ale przede wszystkim społecznych. To właśnie dodatkowo skłoniło polityków polskich do ugody, której pozostali wierni aż do końca życia Franciszka Józefa I. W zamian za to oddano im administrację kraju, a namiestnikiem z reguły zostawał zawsze Polak. Skutkiem tego była polonizacja administracji, szkolnictwa i sądownictwa. Również politycy polscy z Galicji często zasiadali w rządach austriackich. (Wikipedia).