Wymiary: sygnowany, opisany i dedykacja l.d.: 'A mes amies | Mlles Alice et Germaine | Eug. Zak | St Jean'
na odwrociu trudno czytelnie opisany ołówkiem, nalepka zakładu oprawy z napisem drukiem: 'Dorure & Encadrements | DUGNIAT | 64. RUE DE DUNKERQUE | Nettoyage de vieilles dorures | Gravures & Tableaux' oraz okrągła nalepka z numerem: '10'
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Pochodzenie
Germaine Magnus, Paryż
aukcja Alphonse Bellier, Hôtel Drouot, Paryż, 20 kwietnia 1929
Galerie Zak, Paryż
kolekcja prywatna, Francja (zakup lata 80. XX w.)
kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
Salon d'Automne, Paryż, 1906
Literatura
Estampes, Aquarelles, Gouaches, Dessins modernes, katalog aukcji, 20 Avril 1929, Hôtel Drouot, Salle No 10, Paris 1929, nr kat. 198 ("Profil de Bretonne")
Salon d'Automne. 4me Expostion, katalog wystawy, Paris 1906, nr kat. 1799 ("Jeune Bretonne de Saint-Jean")
Biogram
Eugeniusz Zak, jeden z najwybitniejszych polskich malarzy 1 połowy XX wieku, działał głównie we Francji, ale także w Polsce i Niemczech. Uznawany jest za przedstawiciela neoklasycyzmu w malarstwie. Związanym był z artystami warszawskiej grupy RYTM (założonej w 1922 roku) oraz z kręgiem École de Paris. Na studia do Paryża wyjechał w 1901 roku, potem do Monachium i Włoch. W 1904 roku zamieszkał na stałe w stolicy Francji, gdzie wystawiał na paryskich Salonach: Jesiennym, Niezależnych czy Towarzystwa Narodowego Sztuk Pięknych. Wiele też wystawiał w galeriach Paryża, Nowego Jorku, Kolonii czy Londynu. Jego twórczość początkowo pozostawała pod wpływem symbolistów i nabistów z kręgu Maurice'a Denis. Później jego obrazy wykazywały cechy malarstwa neoklasyctycznego, Art Deco i ekspresjonizmu École de Paris. Był przeciwnikiem awangardy, ale w jego malarstwie odnaleźć można wpływy, przetworzone przez własną osobowość twórczą Cezanne’a czy Matisse’a. Najważniejszą cehą jego sztuki było tworzenie z wyobraźni, sięganie do motywów dawnej sztuki i ich dekoracyjne przekształcanie. Za najdoskonalszą uważał sztukę wczesnego włoskiego renesansu. „Bohaterami kompozycji Zaka są "ludzie wolni": rybacy, pasterze, kobiety z dziećmi, także komedianci, tancerze, kuglarze, włóczędzy, pokazani czasem w pustym wnętrzu, czasem jako mieszkańcy Arkadii. Idylliczne pejzaże, malowane przez ciężko chorego artystę, ujawniały charakterystyczny dysonans między pięknem południowego, przyjaznego człowiekowi pejzażu, a poczuciem przemjania.”
