Alfons Karpiński (1875-1961), Głowa Laokoona, 1892

rysunek ołówkiem, papier; 54 x 41 cm;
sygn. i dat. p. d.: „Karpinski Alfons 1892-18-2- „ [18 lutego 1892];
Rysunek - studium z rzeźby gipsowej - powstał, gdy Alfons Karpiński uczył się malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1891-1899, pod kierunkiem m.in. Leona Wyczółkowskiego).
Praca przedstawia fragment słynnej rzeźby hellenistycznej - tzw. „Grupy Laokoona” (obecnie w Muzeach Watykanu). Laokoon jest centralną postacią tej grupy rzeźbiarskiej
towarzyszą mu z dwu stron jego synowie - w beznadziejnej walce z nasłanymi przez bogów dwoma potwornymi wężami morskimi. Autorstwo rzeźby przypisywane jest Agesandrosowi z Rodos i jego synom - Polidorosowi i Atenadorosowi powstała ok. 150 r. p.n.e. W czasach nowożytnych (1506) odnaleziono ją w Rzymie na terenie term Tytusa.
Praca oprawiona.