Stanisław Szreniawa - Rzecki (1888 Warszawa - 1972 Warszawa), Józef Kotarbiński jako Shylock i Stanisław Bronicz jako Tubax w sztuce Szekspira Kupiec Wenecki

litografia barwna/papier
Wymiary: 36,2 x 28,3 cm
sygnowany na płycie l.g.: 'St. Szerniawa-Rzecki'
praca pochodzi z Teki Melpomeny, wydanej w krakowskiej drukarni litograficznej Pruszyńskiego w 1904 roku

Stan zachowania
Praca nieoprawiona

Biogram
Ukończył gimnazjum w Warszawie, a następnie do 1908 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Kra¬kowie, m.in. u Teodora Axentowicza, Stanisława Wyspiańskiego, Juliana Fałata oraz rzeźbę u Konstantego Laszczki. W r. 1904 korzystał ze stypendium Towarzystawa Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) im. Mikołaja Kopernika. Był jednym z aktywniejszych uczniów Akademii, działał w Bratniej Pomocy (był sekretarzem). W czasie studiów nawiązał przyjaźń z Wacławem Borowskim, Władysławem Skoczylasem i Stanisławem Kuczborskim. Obracał się w kręgach cyganerii artystycznej, bywał w kawiarniach i salonach (m. in. u Elizy Pareńskiej), spotykał się z Wyspiańskim, Tadeuszem Boyem-Żeleńskim, Teofilem Trzcińskim, Karolem Fryczem i Witoldem Wojtkiewiczem. Z Wojtkiewiczem był Rzecki szczególnie blisko; mieszkali wspólnie przy ul. Św. Tomasza, wykonywali liczne rysunki do pisma satyrycznego „Liberum Veto” (1903 i 1904) oraz karykatury teatralne wydane w „Tece Melpomeny” w roku 1904. Rzecki współpracował również z wydawanym przez „Naprzód” pismem satyryczno-politycznym „Hrabia Wojtek” (1905), a następnie z tygodnikiem artystycznym „Czarny Kot” (1906). Z kabaretem «Zielony Balonik» był Rzecki związany od chwili jego powstania w roku 1905: wykonywał dekoracje sali, lalki do szopek, a przede wszystkim ozdobione dowcipnymi rysunkami zaproszenia na kolejne wieczory kabaretowe, rysował i komentował karykatury; wystę¬pował także w 1909 w warsz. Momusie. W 1909-13 studiował w Paryżu. Po powrocie założył w War¬szawie Towarzystwo Młoda Sztuka. W czasie I wojny świat, walczył w Legionach Polskich. W 1915 rozpoczął współpracę z teatrem warszawskimi jako scenograf i pro¬jektant kostiumów. Współpracował: z Teatrem Powszech¬nym (kostiumy do "Cyda", 1915), z Teatrem Polskim (ko¬stiumy do "Księcia Niezłomnego" i dekoracje do "Cyrulika sewilskiego", 1918), z Redutą (kostiumy do "Fircyka w zalotach", 1920 i dekoracje do "Pierścienia wielkiej damy", 1936). Projekty jego spotykały się z uzna¬niem. J. Lorentowicz pisał, iż "Rzecki wniósł do swych dekoracji i kostiumów taką dyskrecję tonu ogólnego, tyle smaku i harmonii, że odbijał nad¬zwyczajnie od jaskrawości barw najznakomitszych swych kolegów". Aktywny był Rzecki w życiu artystycznym. W roku 1922 należał do członków założycieli Stowarzyszenia Artystów Plastyków „Rytm”, w roku 1925 – do współzałożycieli grupy „Ryt”. Interesował się wówczas szczególnie drzeworytem.
Po II wojnie świat. zrealizował jeszcze parę pro¬jektów scenograficznych: w Teatrze im. Słowackie¬go w Krakowie (Fantazy, 1946), oraz w Warsza¬wie w Teatrze Kameralnym ("Sprytna wdówka", 1950) i Teatrze Narodowym ("Szkoła żon", 1959). Był jednak przede wszystkim rzeźbiarzem, malarzem, grafi¬kiem. Miał szereg wystaw w kraju i za granicą (Paryż, Bruksela, Berlin, Rzym, Nowy Jork, We¬necja). Był członkiem różnych grup artystycznych, zało¬życielem Instytutu Sztuk Plastycznych w Warsza¬wie i jego dyrektorem (od 1926 do 1937); także wielo¬letnim pedagogiem.