Burzyński Piotr, Prawo polskie prywatne napisane i poświęcone pamięci ubiegłych w roku 1864 pięciuset lat istnienia Akademii Krakowskiej Tom 1 (z 2), nakładem autora, Kraków 1867, s. 534, wymiary 14 x 22 cm. Podpis własnościowy na wyklejce i stronie tytułowej. W środku notatki na osobnych kartach i marginesach. Półskórek z epoki. Otarcia oprawy.
Tom 1 - obejmuje źródła Prawa Polskiego i z Prawa Prywatnego część I, o osobach jako podmiotach stosunków prawnych.
Piotr Burzyński (ur. 14 października 1819 w Sanoku, zm. 19 kwietnia 1879 w Krakowie) – prawnik polski, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmował się prawem rodzinnym, prawem cywilnym francuskim oraz historią polskiego prawa cywilnego. Opracował pierwszą dużą syntezę polskiego prawa osobowego i rodzinnego (Prawo polskie prywatne, 1867-1871, 2 tomy). Zajmował się historią Katedr Prawa UJ, występował na rzecz obsadzania stanowisk profesorskich przez Polaków i wykładania w języku polskim. Był autorem opracowania Wykład prawa cywilnego francuskiego (1852), które przez długi czas stanowiło jedyny polski podręcznik z tego przedmiotu. W latach 1863-1865 był jednym z redaktorów wydawnictw prawniczych UJ. Wśród jego uczniów byli m.in. Michał Bobrzyński i Kazimierz Chłędowski. W 1873 został członkiem czynnym AU, był również członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. Był mężem Emilii Kopff córki prawnika i sędziego Wiktora Kopffa, wnuczki Ambrożego Grabowskiego. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze Kh.
