CHOŁONIEWSKI ANTONI Duch dziejów Polski [KRAKÓW 1918]

Dziesiąty Tysiąc, KRAKÓW 1928, nakładem Autora, s. 141, wym. 12 x 18, oprawa broszurowa wydawnicza, nieznaczne obtarcia okładki, adnotacje i podkreślenia ołówkiem w tekście. Na karcie przedtytułowej sentencja piórem:" Chociaż nie skończysz, ciągle rób - Ciebie, nie dzieło, porwie grób".

Antoni Chołoniewski-Myszka herbu Korczak (1872-1924) – dziennikarz, publicysta, był pisarzem o orientacji narodowej, ale wolnym od szowinizmu i odwołującym się do najpiękniejszych tradycji polskiej demokracji i tolerancji. Opowiadając się za asymilacją Żydów, zwalczał zarówno objawy antysemityzmu, jak i żydowskiego separatyzmu narodowego. Najgłośniejszym jego dziełem była etnocentryczna synteza polskiej historii Duch dziejów Polski (1917, cztery wydania), przetłumaczona na języki: niemiecki, francuski, angielski i bułgarski, jest świadectwem swojego czasu - końca I wojny światowej, gdy Polska wracała na mapę Europy. Chołoniewski posługuje się kategorią narodu, pojmowanego nie w sposób etatystyczny, ale społeczny i obywatelski; narodu zbudowanego w oparciu o wspólnotę dążeń oraz wartości. Z punktu widzenia autora państwo było ważne, o ile było własne, a przy tym zorganizowane w sposób uwzględniający kształt narodowego ducha.