H. Mościcki WILNO okładka Ruszczyc, foto Bułhak 1922 wyd. 1

MOŚCICKI Henryk: WILNO, okładka Ruszczyc, foto Bułhak, Nakładem Księgarni F. Hoesicka, Warszawa 1921, s. 72 [16] 20x14cm

 Wilno - dzieje miasta, piękno Wilna, kulturalna godność Wilna 

W książce zachowana okładka broszurowa projektu Ferdynanda Ruszczyca, wewnątrz 33 fotografie Jana Bułhaka

Henryk Stanisław Mościcki (17 października 1881 w Ciechanowcu, zm. 13 grudnia 1952 w Krakowie) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Jagiellońskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności. W poglądach politycznych sympatyzował z sanacją, był przeciwnikiem endecji oraz umiarkowanym antyklerykałem. Jego zainteresowania naukowe obejmowały historię Polski XIX wieku, historię Europy Wschodniej XVIII i XIX wieku oraz biografistykę. Zajmował się m.in. stosunkami polsko-litewskimi w latach 1815–1830 oraz rządami Michaiła Murawjewa na Litwie w okresie powstania styczniowego. Badał kontakty patriotycznej młodzieży wileńskiej z tajnymi związkami w Królestwie Polskim i dekabrystami (poświęcił temu pracę Promieniści, filomaci i filareci, 1916). Był autorem wielu biografii postaci historii Polski przełomu XVIII i XIX wieku, m.in. Jana Henryka Dąbrowskiego, Jana Kilińskiego, Szymona Konarskiego, Tadeusza Kościuszki, Józefa Wybickiego; wydał wiele pamiętników, m.in. Józefa Wybickiego (1905), a także Trzy po trzy Aleksandra Fredry (1917), Listy (1917) i Pisma (1947) Tadeusza Kościuszki. Przygotował do wydania zbiór materiałów do dziejów Legionów Polskich we Włoszech Ludzie wolni są braćmi (1947). Był autorem przedmów do powieści historycznych Walerego Przyborowskiego. Współpracował z pismami „Tygodnik Ilustrowany” i „Kwartalnik Historyczny” oraz Polskim Radiem. Jednym z jego studentów był Stanisław Herbst.

Ferdynand Ruszczyc herbu Lis (ur. 10 grudnia 1870 w Bohdanowie, zm. 30 października 1936 tamże) – polski malarz, grafik, rysownik, scenograf, pedagog. Malował głównie krajobrazy. Reprezentował symboliczny nurt Młodej Polski. Był autorem ilustracji, winiet i okładek książkowych. Projektował m.in. plakaty, ekslibrisy i znaczki. Pisał też artykuły o zabytkach Wileńszczyzny.

Jan Brunon Bułhak (ur. 6 października 1876 w Ostaszynie k. Nowogródka[1], zm. 4 lutego 1950 w Giżycku) – nestor polskiej fotografii. Filozof i teoretyk fotografii. Założyciel Fotoklubu Wileńskiego (1927) i współzałożyciel Fotoklubu Polskiego. Jego twórczość uważana jest za część wspólnego dziedzictwa kulturowego Białorusi, Litwy i Polski

Oprawa twarda wydawnicza z zachowaną wewnątrz oprawą papierową autorstwa Ferdynanda Ruszcyca.