KUCHARZEWSKI J. - Ruina reformy. 1931. Rzadki (pierwotny?) wariant wydawniczy tomu, znanego jako "...

KUCHARZEWSKI Jan - Ruina reformy. Warszawa 1931. Kasa im. Mianowskiego. 8. [8], 509, [3]. opr. ppł. z epoki. Od białego caratu do czerwonego, t. 4.
Grzbiet jednostronnie nadpęknięty, z niewielkim ubytkiem, okł. nieco otarte, wewnątrz stan dobry. Podpis własn. Marii Wojciechowskiej w Witulinie w 1934 (żony prezydenta Wojciechowskiego?). Rzadki (pierwotny?) wariant wydawniczy tomu, znanego jako "Wyzwalanie ludów". Czwarty tom siedmiotomowego wydawnictwa ukazującego się w latach 1923-1935. Zaw. rozdziały: Fatalna sprawa, Rozstajne drogi, Tatarki Grakchus, Pierwszy strzał, Podpalacz Europy, Biesy, Zmierzch czerwonego Ahaswera. Na końcu spis nazwisk.
Od białego caratu do czerwonego – siedmiotomowa monumentalna niedokończona praca Jana Kucharzewskiego należąca do czołowych polskich osiągnięć dotyczących dziejów Rosji. W okresie okupacji spłonęły 3 kolejne niewydane tomy. Książka jest klasycznym studium z zakresu historii idei, próbą wyjaśnienia korzeni bolszewizmu i kwestii ciągłości historycznej pomiędzy Rosją carską i komunistyczną. Praca oparta na solidnych podstawach źródłowych koncentruje się na historii ruchu rewolucyjnego w XIX wieku i specyfice myśli i kultury rosyjskiej. Jan Kucharzewski dowodzi, że myśl i kultura rosyjska jest całkowicie odmienna od tradycji europejskiej. W okresie PRL książka była zakazana. Kucharzewski na emigracji wydał jej skrócone wydanie w języku angielskim. Książka wydana na Zachodzie stała się argumentem w dyskusji z prosowieckimi intelektualistami w Ameryce, była jednak krytykowana za interpretację źródeł przeprowadzoną w duchu reakcjonizmu oraz tendencyjną, a także dostosowaną do z góry założonej politycznej tezy. Anglojęzyczny skrót miał też swoje polskie wydanie pod nieco zmienionym tytułem: Od białego do czerwonego caratu. (Wikipedia). Rzadkie.