ANTONIEWICZ Bołoz Mikołaj, Anna Oświęcimówna.

Anna Oświęcimówna. 

Poemat dramatyczny w pięciu oddziałach. Przez (...). Drugie poprawne wydanie z illustracyami Artura Grottgera. Wiedeń 1873. W Drukarni O. O. Mechitarystów. Nakładem Autora. 8, s. [2], VI, [2], 218, 12 litografii na osobnych tabl. (w tym pierwsza i ostatnia karta), oraz 1 karta w litografii - dedykacja imitująca rękopis autora ("Wiktoryi..."), okł. brosz.  zachow., oprawa psk. (póniejsza).
Ładny egzemplarz. Na wyklejce exlibris Julji Mękickiej, na karcie tyt. dwie pieczęcie, w tym jedna o treści: "Rudolf Mękicki, Lwów". Oprawa: brązowy półskórek, złocona tytulatura i zdobienia ornamentowe na grzbiecie, narożniki w skórze. Niew. zażółcenia kart. Bołoz Antoniewiczowie - rodzina ormiańska osiedlona w końcu XVII w. w Stanisławowie i na Pokuciu.  Mikołaj Bołoz Antoniewicz (1801 lub 1804-1885), poeta, dramatopisarz i oficer kawalerii Wojsk Polskich w powstaniu listopadowym 1830-1831. Niniejszy poemat opisuje historię  nieszczęśliwej miłości Stanisława Oświęcimia (ok. 1606-57), dworzanina króla Władysława IV, oraz jego przyrodniej siostry, Anny (zm. 1647). Stanisław dla uzyskania od papieża pozwolenia na ślub wyjeżdża do Rzymu, jednak po powrocie do domu zastaje ukochaną umierającą z braku wieści od niego lub z radości na widok dyspensy. Jak mówi podanie, Stanisław niedługo przeżył siostrę. Wystawił poświęconą jej tylko, wspaniałą kaplicę, i kazał ustawić w centrum krypty grobowej dwie trumny obok siebie. Legenda o Stanisławie i Annie Oświęcimiach była wielokrotnie opracowywana w XIX w., już w 1812 roku pojawiają się pierwsze wzmianki, a w 1838 roku cała historia została opisana w czasopiśmie "Przyjaciel ludu". S. Jaszowski napisał na ten temat romans "Stanisław z Kunowej i Anna, księżniczka Oświęcimska" (1829), po nim M. Bołoz-Antoniewicz poemat dramatyczny "Anna Oświęcimówna" (1856). Rzadkie.