Medal na pamiątkę rozpoczęcia budowy Świątyni Opatrznoś...

Stanisław August Poniatowski (1764–1795), Medal na pamiątkę rozpoczęcia budowy Świątyni Opatrzności Bożej, 1792, autorstwa Jana Filipa Holzhaeussera, Warszawa; Aw: Głowa Stanisława Augusta w prawo, na odcięciu szyi sygnatura I.P.H., STANISLAUS AUGUSTUS D. G. REX POLONIÆ M. D. LITUA.; Rw: S.A.R. / ET COMITIA / REIPUBLICAE / POLON: VOVERUNT / III. MAJI. MDCCXCI. / DIVINAE PROVIDENTIAE / TEMPLUM CUJUS / PRIMUM LAPIDEM / POSUERUNT. / III. MAJI. / MDCCXCII.; H-Cz. 3340 (R2), Raczyński 543, Więcek 104; srebro, 40.0 mm, 29.22 g; cyzelowane tło, czyszczony.
Dwa dni po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja, 5 maja 1791 roku, Sejm Czteroletni podjął uchwałę o wzniesieniu Świątyni Opatrzności Bożej będącej dziękczynieniem za uchwalony zbiór praw. Niecały rok później ruszyły przygotowania do rozpoczęcia budowy. Między 19 marca a 3 maja, osiem tysięcy robotników i żołnierzy niwelowało teren i przygotowywało wykopy pod fundamenty przyszłej świątyni. 3 maja 1792 roku w ramach obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji wmurowano kamień węgielny. Uroczystości na miejscu budowy prymas Michał Jerzy Poniatowski rozpoczął poświęceniem wody, soli i wmurowywanego kamienia. Pod kamień włożono monety bite za króla Stanisława oraz dwa medale okolicznościowe, autorstwa Jana Filipa Holzhaeussera i Jana Regulskiego. Po poświęceniu, prymas podał królowi pozłacane kielnie i młotek, by rozpoczął wznoszenie świątyni, po nim zaś prymas, biskupi, ministrowie, marszałkowie i senatorowie. 16 czerwca 1792 roku musiano przerwać budowę świątyni. Na polecenie króla środkowy filar rozbudowano do formy niewielkiej, pierwotnie tymczasowej, kaplicy. W 1818 roku ruiny fundamentów kościoła Najwyższej Opatrzności znalazły się na terenie zakładanego Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Warszawskiego.