Tetradrachma, 454–404 pne; Aw: Głowa Ateny w prawo, w h...

Attyka - Ateny, Tetradrachma, 454–404 pne; Aw: Głowa Ateny w prawo, w hełmie przyozdobionym liśćmi laurowymi; Rw: W kwadracie incusum sowa stojąca w prawo, z głową na wprost, z lewej gałązka oliwna oraz półksiężyc, z prawej ΑΘΕ; Kroll 8, Sear 2537, SNG Cop. 35; srebro, 23.9 mm, 15.73 g; wyśmienity egzemplarz z pięknymi detalami i blaskiem menniczym na całej powierzchni.
Te, zwane popularnie „ateńskimi sowami”, monety zaczęto wytwarzać około 510 roku pne, a kres ich emisji przypadł na połowę I wieku pne, kiedy to ostatecznie wyczerpały się zapasy srebra w pobliskich kopalniach w Laurion. 
Przez ponad czterysta lat ateńskie tetradrachmy były powszechnie uznawanym środkiem płatniczym, którym posługiwano się niemal we wszystkich greckich polis, ponieważ ufano w odpowiednią zawartość kruszcu. Tetradrachmy te znajdujemy dziś w Syrii, Iranie, a nawet w Afganistanie, gdzie zawędrowały dzięki wymianie handlowej. Były bez wątpienia pieniądzem międzynarodowym. Ateńczycy przez stulecia nie zmieniali znacznie wyglądu tych monet – nie chcieli wystawiać na próbę zdobytego zaufania rynku. 
Rozwój handlu spowodował konieczność wprowadzenia do obiegu wielu frakcji jednostki podstawowej. Tak więc oprócz drachm wprowadzono półdrachmy, obole i części obola. Jak przechowywano tę bardzo drobną monetę podczas czynności handlowych? Odpowiedzi udziela nam Arystofanes, w komedii „Osy” – drobnicę trzymano w ustach. W 467 roku pne wybito okazyjnie niewielką serię dużych, medalowych egzemplarzy o wadze dziesięciu drachm. Awers dekadrachmy przedstawia się tak samo jak awers tetradrachmy, jednak na rewersie widnieje sowa z rozpostartymi skrzydłami.