Kazimierz Mikulski, NOC NA ŁYSEJ GÓRZE, 1982

72,0 x 60,0cm - olej, płótno

sygn. na odwr. na płótnie p.g.: KMikulski | Kraków 1982, śr. l.: „Noc na Łysej Górze“ na g. listwie krosna: 60 x 72 [przekreślone] 72 x 60 s 11 [w kółku]

Obraz wystawiany, reprodukowany i opisany:

– Kazimierz Mikulski malarstwo, rysunek, collage, wystawy: BWA Łódź kwiecień-maj 1987, Galeria Współczesna Toruń lipiec 1987, Arsenał Poznań sierpień-wrzesień 1987, BWA Płock październik 1987, Salon Sztuki Współczesnej Bydgoszcz grudzień 1987, Galeria Awangarda Wrocław styczeń 1988, s. nlb, kat. poz. 191, il. cz.-b. [opisany pod tytułem Noc Walpurgii];
– Kazimierz Mikulski. Malarstwo, wyd. Desa Unicum, Warszawa 2000, s. 94, il. barwna;
– Obraz ukazany w filmie w reżyserii Ireny Wollen Milczący świat Kazimierza Mikulskiego z 1997 r.

 

Mikulski wypracował w połowie lat pięćdziesiątych oryginalny rodzaj malarstwa. Stworzył pierwszą autentyczną polską wersję surrealizmu. Nie respektując ortodoksyjnie zasad automatyzmu psychicznego (Andre Bretona), antyestetyzmu i postawy antyartystycznej – szukał jednak wyrazu emocjonalnego w niespodzianym konfrontowaniu przedmiotów, postaci, sytuacji nie łączonych zazwyczaj ze sobą, operując tak charakterystyczną dla surrealizmu pustką rozległych przestrzeni i atmosferą niepokojącej obecności. Dominujące cechy jego twórczości stanowiły jednak poetyka, liryzm, ciepło kameralności, dyskrecja w przekazie wzruszenia. Były to znowu owe cechy znamienne, a decydujące o specyfice polskiego nadrealizmu wyzbytego brutalności, sadyzmu, grozy obecnej u Linkego, jak u surrealistów, takich jak Ernst, Dali, Magritte czy nawet Delvaux.

Bożena Kowalska, Polska awangarda malarska. Szanse i mity, Warszawa 1988, s. 132.

W przedstawionym obrazie Kazimierz Mikulski sięgnął po tematykę nawiązującą do słowiańskich legend. Tytułowa Łysa Góra to miejsce, gdzie według tradycji odbywały się zloty czarownic, które spotykały się na szczycie góry, aby wspólnie naradzać się, bawić i czarować.

Obraz znany był również pod tytułem Noc Walpurgii. W Niemczech Noc Walpurgii kojarzono również z czarownicami. Wierzono, że w tę jedyną noc oprócz upiorów można było spotkać skrzaty, chochliki, gnomy i rusałki – a jeśli ktoś spotkał takie stworzenie, miał szansę otrzymać od niego dar nadzwyczajnej mądrości albo odwagi.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

Kazimierz Mikulski (Kraków 1918 - Kraków 1998) rozpoczął studia malarskie przed II wojną światową w ASP w Krakowie, kontynuował je w latach 1939-1940 pod kierunkiem prof. Fryderyka Pautscha w Kunstgewerbeschule, powstałej za okupacji w miejsce Akademii. Po wojnie ukończył dwuletnie studia aktorskie w Studio Dramatycznym przy Starym Teatrze w Krakowie i do 1948 pracował jako aktor. Jednocześnie w 1945 ukończył Warsztat Filmowy Młodych. W latach 1948-1979 był kierownikiem plastycznym i scenografem Teatru Groteska w Krakowie, dla którego projektował lalki, kostiumy, dekoracje itp. Równolegle cały czas zajmował się malarstwem i działalnością w kręgu Tadeusza Kantora, zrazu jako członek Gru-py Młodych Plastyków, a od 1957 w Grupie Krakowskiej, której był współzałożycielem i prezesem w latach 1965-1967. Był też członkiem zespołu teatru Cricot 2, grał m.in. w spektaklach Kurka wodna, Nadobnisie i koczkodany, Umarła klasa oraz we własnej sztuce Cyrk. W swych obrazach z drugiej poł. lat 40. artysta przedstawiał lekkie, linearne formy unoszące się w pustych przestrzeniach. Było to malarstwo zarazem surrealistyczne i abstrakcyjne. Lecz już ok. 1950 zaczął malować w charaktery-styczny dlań sposób - odrzucając abstrakcję, prezentował niezliczone warianty i układy kilku ulubionych motywów (głowa lub postać kobiety-lalki, koty, motyle).