Sycylia, Syrakuzy, tetradrachma, 450-440 pne; Aw: Kwadryga w prawo, powyżej Nike lecąca w prawo, trzymająca wieniec; Rw: Głowa Aretuzy w prawo, wokoło cztery delfiny, ΣΥRAΚΟΣΙ - ΟΝ; Boehringer 572 (V287/R391), SNG ANS 184, Jameson 769; srebro, 25.6 mm, 16.94 g; rzadka moneta wybita w tak zwanym okresie przejściowym, który datujemy na ok 480-413 pne. Okres ten można scharakteryzować jako zapowiedź rozkwitu “stylu pięknego” w mennictwie sycylijskim - tak zwany okres trzeci (413-346 pne), w którym obok monet srebrnych pojawiły się monety złote i brązowe, a mennictwo osiągnęło szczytowy poziom rozwoju
