Eryk XIV (1560–1568), 16 öre, 1563, mennica Sztokholm; odmiana z kropkami i dwoma krzyżami na awersie; SM 44a; klipa, srebro, 26.3 x 26.3 mm, 23.89 g, rzadki typ monety. Szwecja borykała się z niedoborami złota i srebra, co zaważyło na kształcie nowożytnego mennictwa w tym kraju. Sytuację dodatkowo destabilizowały liczne konflikty, w które Szwecja była uwikłana, w tym wojna z Danią. Sytuacja gospodarcza powodowała stałą tendencję stopniowego pogarszania jakości pieniądza. Wiele nominałów było bitych w formie czworokątnych klip, których produkcja była tańsza niż monet tradycyjnych. Przegrana wojna z Danią (nałożona kontrybucja ogołociła Szwecję ze srebra) oraz odkrycie bogatych złóż miedzi w Falun, rzutowało na rozwój menniczy. Nieopodal, w Säter, otworzono mennicę (przeniesiono ją później do Avesty), w której wybijano i tłoczono duże miedziane klipy. W zamyśle miały być pełnoprawnym środkiem płatniczym, korelującym z monetami złotymi i srebrnymi, dzięki odpowiedniemu ciężarowi. Spadek cen miedzi spowodował jednak, że klipa 10-talarowa wykonana w miedzi, w 1664 roku, ważyć musiała 19.7 kg. Nie trzeba więc dodawać, że ekperyment ten musiał zakończyć się fiaskiem. Ciężkie płyty nosili specjalnie wynajmowani tragarze lub też przewożono je wozami. W efekcie, w Szwecji zaczął obowiązywać podwójny system pieniężny, który został zniesiony dopiero w 1776 roku.
