monety pamiątkowe, Dukat wikariacki, 1742, mennica Drezno; Aw: Król na koniu w prawo, D G FRID AUG REX POL DUX SAX ARCHIM & ELECTOR; Rw: Tron, na nim korona i berło, w tle Orzeł z insygniami królewskimi, IN PROVINCIIS IUR SAXON PROVISOR ET VICARIUS; Fr. 2865, Kahnt 637, Kop. 11540 (R3), Merseburger 1700; na awersie drobna wada blaszki za głową króla, ale bardzo ładnie zachowana moneta.
Urząd Wikariusza Świętego Cesarstwa Rzymskiego powstał na mocy Złotej Bulli cesarza Karola IV, z 10 stycznia 1356 roku. Jako, że tron w Rzeszy niemieckiej był elekcyjny, po śmierci władcy następował tak zwany okres interregnum, kiedy to władze w Rzeszy przejmowali wikariusze. Było ich dwóch: Książe Saksonii dla Saksonii, Westfalii i reszty północnych terenów oraz Palatyn reński dla Frankonii, Szwabii, Nadrenii oraz reszty południowych terenów Cesarstwa. Wszystkie akty wydane przez nich podczas interregnum, podlegały ratyfikacji przez nowo wybranego władcę.
August III, jako książe saski, spełniał funkcję wikariusza dwukrotnie. Pierwszy raz pomiędzy 20 października 1740 (śmierć Karola VI), a 14 stycznia 1742 roku (wybór Karola VII) oraz od 20 stycznia 1745 (śmierć Karola VII) do 13 września 1745 roku (wybór Franciszka I).
Z tej okazji wybito okolicznościowe monety – dukaty, talary, półtalary, dwugrosze oraz grosze.
Nesen skatītās
Piesakies, lai redzētu lotu sarakstu
Iecienītākie
Piesakies, lai redzētu lotu sarakstu