Trzeciak miejskiej emisji Poznania, błędnie przypisywany przez Kopickiego mennicy krakowskiej, ze względu na brak charakterystycznych kluczy.
W 1615 roku dzierżawę nad mennicą miejską w Poznaniu przejmuje Rudolf Lehmann. Podpisuje on z miastem dwa, następujące po sobie trzyletnie kontrakty na bicie trzeciaków.
Rok później, w
1616, zmienia on wygląd trzeciaków
poznańskich. Na awersie umieszcza monogram królewski, nad nim oznaczenie
nominału rzymską cyfrą III, ze skróconą datą po bokach, a na rewersie
ukoronowane tarcze herbowe, z herbem Korony, Poznania (który jeszcze w
tym samym roku zastępuje Pogoń), a poniżej Snopem Wazów. I to właśnie
ten typ awersu bity jest w kolejnych latach, w tym w roku 1619.
Zmiana ta jest związana z pozwoleniem dla Lehmanna na bicie monety przeznaczonej na wywóz poza Poznań, które to pozwolenie jest następnie wprost wyrażone w umowie menniczej z 20 września 1618 roku, o czym pisał już Gumowski w Miejskiej monecie w Poznaniu.
Bardzo dobrze wybity i pięknie zachowany egzemplarz.
