Aleksandra Waliszewska, CIEMNY POKÓJ, ok. 2000

60,0 x 81,0cm - olej, płótno sygn. l.d.: WALISZEWSKA

 

Poza symbolizmem odnajdziemy w pracach Waliszewskiej ślady między innymi średniowiecznych iluminacji, malarstwa quattrocenta i północnego renesansu, czy japońskiego drzeworytu. Choć zwykle opisywane przede wszystkim poprzez pryzmat ikonografii, jej malarstwo jest więc także zróżnicowane formalnie. Choć w każdej konwencji znać jej rękę, artystka operuje szerokim wachlarzem środków, miesza konwencje i sposoby budowania obrazu, operuje mocnym konturem i rozmytą plamą, realistycznym detalem i ilustracyjnym uproszczeniem, iluzyjną perspektywą i umownymi planami (Piotr Policht, Istota potworności. „Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, culture.pl, 15 VI 2022).

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Aleksandra Waliszewska (Warszawa 1976, mieszka w Warszawie)- artystka sztuk wizualnych. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Uzyskała dyplom z wyróżnieniem w 2001 w pracowni prof. Wiesława Szamborskiego. W 2003 r otrzymała stypendium Ministra Kultury RP. Zajmuje się malarstwem. Wczesne prace malarskie Aleksandry Waliszewskiej inspirowane były sztuką włoskiego Quattrocenta, a artystka wyraźnie podkreślała ten walor stylistyczny, malując płótna w stylu Piera della Francesca, Masaccia czy Giotta. Interesował ją kolor, nastrój i sposób kładzenia farby przez XV-wiecznych mistrzów. Ale prace Waliszewskiej z tego okresu przywodzą też na myśl dzieła Vermeera, Balthusa i wczesnego Picassa. Jak wyjaśniała artystka w wypowiedziach dla prasy, jej obrazy były mieszanką motywów wybranych z dawnego malarstwa oraz własnych przeżyć i obserwacji.

Kilka lat temu Waliszewska porzuciła malarstwo sztalugowe na rzecz gwaszy w formacie kartki A4. Od ponad dwóch lat maluje co najmniej jeden obrazek dziennie, z czego powstał już zbiór liczący około 2000 prac. Zmieniła się też tematyka jej obrazów: zniknęły manierystyczne odniesienia do malarstwa starych mistrzów, a pojawiły się niepokojące, czasami makabryczne w klimacie wizje, jakby wyjęte z koszmaru sennego małej dziewczynki.

Ma na swoim koncie ponad 20 wystaw indywidualnych, z których ostatnia odbyła się w Laboratorium CSW Zamek Ujazdowski w 2010 r.