Andrzej Fogtt, ANIOŁ, KTÓRY WIRUJE ŻYCIEM, 1996

195,0 x 128,5cm - olej, pył stalowy, magnes, płótno sygn. p.d.: 1996 R | Fogtt, obok znak trójkąta z wpisaną literą E

sygn. na odwr. żółtą farbą p.g.: Anioł który | WIRUJE ŻYCIEM | WÜRGENGEL | 1996 R | Aj Fogtt | [znak trójkąta z wpisaną literą] E | Olej + F804, l.d. wzdłuż krawędzi: Andrzej Fogtt

 

Obraz opisany i reprodukowany:

– Andrzej Fogtt, wyd. Andrzej Fogtt, Warszawa 2011, s. 117 (repr. pod tytułem Anioł, wymiary 185 x 132 cm).

 

W 1992, w cyklu obrazów opatrzonych wspólnym tytułem Przestrzeń energetyczna, Andrzej Fogtt przeprowadził śmiały eksperyment formalny. Malarskim tworzywem stały się mieszane z farbą opiłki żelaza, na które artysta oddziaływał magnesem, rozprowadzając je na płótnie i włączając takie fragmenty do malowanych klasycznie kompozycji. Poszukiwania te wynikały z fascynacji współdziałaniem między materią a realną energią, oddziałującą na tę materię.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

 

Andrzej Fogtt (Poznań 1950, mieszka w Warszawie) - studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu pod kierunkiem prof. Zdzisława Kępińskiego i Magdaleny Abakanowicz. Dyplom uzyskał w 1974. Uczestniczył w wystawach od połowy lat 70. W 1984 zdobył Grand Prix na Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie. W tymże roku reprezentował Polskę na XLI Biennale w Wenecji. Pokazał tam dzieło współsygnowane z Bożenną Biskupską - environment „Misterium czasu“, złożone z jego 14 monumentalnych kompozycji malarskich i 30 równie potężnych rzeźb Biskupskiej. Ustawione były w kompozycję o scenograficznym charakterze, mającą z jednej strony nawiązywać do sacrum (lecz bez elementów ikonografii chrześcijańskiej), z drugiej - ewokować mityczne i heroiczne dzieje walk i ofiar. Styl obrazów Fogtta w tym szczytowym momencie jego kariery bazował na kontraście centralnie usytuowanych, hieratycznych sylwetek i budującej je drobnej, migotliwej „łuski“ pociągnięć pędzla. Podobny styl utrzymuje się w późniejszych pracach artysty. W cyklu prac pt. „Przestrzeń energetyczna“ wykorzystywał farbę zmieszaną z opiłkami metalowymi, którą poddawał w procesie malowania siłom pola magnetycznego. Owocowało to wielorakimi efektami, głównie fakturowymi. Od 1989 artysta pracuje nad projektem Wieży Jedności Europejskiej w Warszawie - budowli mającej spełniać rolę tyleż symboliczną, co być ośrodkiem kultury z salami wystawowymi, koncertowymi, studiami itp. W 1992 powstał jej model. Po 2000 artysta maluje jasne, kolorowe, „klasyczne“ akty i sceny w pejzażu, o kształtach wyodrębnionych kolorem lub konturem, przesłonięte rodzajem rastra z drobnych nieregularnych plamek i smug.