Radek SZLAGA (ur. 1979), Dąb Bartek 39, 2009

technika mieszana, płótno; 170 x 100 cm;
sygn., dat. i opisana na odwrocie: [korona] / PAN / RDK / 2008 / Dąb Bartek ’39 (długopisem).
W 2016 w warszawskiej Narodowej Galerii Sztuk Pięknych „Zachęta” odbyła się prezentacja dzieł Radka Szlagi. Wśród eksponowanych prac znaleźć można również kompozycję o analogicznym tytule „Dąb Bartek” pochodzącą z 2012 roku. Przy okazji tej wystawy został stworzony swoisty słownik / encyklopedia pojęć artysty, w którym to można znaleźć swoiste definicje pojęć wykreowane przez malarza. Jedną z nich jest sformułowanie pojęcia sztuk wizualnych.
„Malarstwo - to, cytując Szlagę: „Język, a dokładniej: dialekt, bez jednego obowiązującego zestawu reguł. Używany do opisania rzeczy, których innym językiem opowiedzieć nie można. To także dialog, lekcja pokory i cierpliwości. Tu można wszystko, ale nic na siłę”. Interesujące są również „witalistyczne” fantazje, które wywołuje w widzach malarstwo. Właściwy dla tego medium ślad pędzla na płótnie, sugerujący „bliskość” artysty/artystki i dzieła, prowokuje do animistycznych interpretacji obrazów i przypisywania im cech prawie
ludzkich (w tym sprawczości). Jako przykład gry z tą fantazją Isabelle Graw w The Love of Painting. A Genealogy of a Success Medium (Sternberg Press, 2018) przywołuje obraz Sigmara Polkego. Wyższe byty rozkazały: pomalować górny róg na czarno! (Höhere Wesen befahlen: rechte obere Ecke schwarz malen!, 1969)”. - Materiały prasowe do wystawy: Radek Szlaga, „Miejsca, których nie miałem zamiaru odwiedzić”, Warszawa, Zachęta, 2016