Wymiary: 65 x 88,5 cm
sygnowany i datowany p.d.: 'J. Betley 59'
na odwrociu dwie papierowe nalepki wystawowe Biura Wystaw Artystycznych w Warszawie, na krośnie malarskim papierowa nalepka z opisem odnoszącym się do innego, niepowiązanego z artystą obrazu
Pochodzenie
spuścizna po artyście
kolekcja rodziny artysty
Wystawiany
Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Warszawa, data nieznana
Literatura
Malarstwo Jana Betleya. Album I: Odnalezione, oprac. Monika i Stanisław Betley, Warszawa 2023, s. 23 (il.), nr kat. 63
Biogram
Urodził się w Płocku, ale swoją karierę artystyczną związał z Warszawą. Pod koniec lat 20. XX stulecia wstąpił do tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych przemianowanej w 1929 roku na Akademię. Studiował w pracowni wybitnego pedagoga, Tadeusza Pruszkowskiego, który wywarł na niego znaczący wpływ. W kręgu "Prusza" Betley zapoznał się doskonale ze sztuką dawnych mistrzów i wypracował swój warsztat malarski. Był członkiem "Grupy Czwartej" powstałej z inicjatywy Pruszkowskiego i skupiającej najmłodszą generację twórców będących jego wychowankami. Debiutował już jako student, na wystawie Instytutu Propagandy Sztuki w 1936. Wystawiał swoje obrazy tam, a także na salonach warszawskiej Zachęty. Jego prace eksponowane były również zagranicą, w Szwecji, Wielkiej Brytanii, Austrii, Francji czy we Włoszech. W latach 30. szczególnie chętnie podejmował tematykę rodzajową, w której główną rolę odgrywały sylwetki koni. Było to bez wątpienia wyrazem inspiracji malarza sztuką dawnych mistrzów. Powstały wówczas takie kompozycje jak "Konkursy hippiczne w Łazienkach Królewskich" (1937) czy "Bieg św. Huberta" (1941).
Czas okupacji był dla malarza okresem stagnacji. Malował niewiele, ale wciąż utrzymywał kontakty w świecie sztuki. Podczas II wojny światowej jego dorobek uległ znacznemu zniszczeniu. Po jej zakończeniu wystawiał m.in. ze Związkiem Polskich Artystów Plastyków i podjął pracę dydaktyczną na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Prowadził bardzo aktywne życie artystyczne. Prezentował swoje prace na wielu wystawach w kraju i zagranicą. Malował wówczas liczne pejzaże z Podhala, Kazimierza Dolnego nad Wisłą, Pułtuska, Kłodzka czy Płocka, w których uwidaczniają się wpływy koloryzmu. Szczególnie często na jego płótnach pojawiały się wtedy widoki Warszawy. Betley odtwarzał zabytkową architekturę Starego i Nowego Miasta, a także skrupulatnie dokumentował przestrzeń stolicy podnoszącej się z ruin i wojennych zniszczeń. Za swoją działalność nagrodzony został wieloma odznaczeniami, wśród których warto wymienić nagrodę przyznaną mu przez prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy za wybitne zasługi dla miasta.
