18,0 x 14,0cm - brąz patynowan
sygn. l.d.: MITORAJ
na spodzie wybity nakład: H.C. 847/1500
Pomniejszona wersja rzeźby w brązie Centurion, 1985, 90 x 70 x 57 cm, reprodukowanej w albumie: Claudio Malberti, Igor Mitoraj. Sculptures 1976-1986, Art-Objet, Paris 1986, il. 23.
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).
Igor Mitoraj (ur. Oederan, Niemcy 26 III 1944, Paryż, 06 X 2014) ukończył liceum plastyczne w Bielsku-Białej, następnie studiował malarstwo w ASP w Krakowie, m.in. u Tadeusza Kantora (1967-1968). W 1968 wyjechał z Polski. Przez kolejne dwa lata kontynuował studia w Ecole Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. W połowie lat 70. poświęcił się rzeźbie, tworząc zrazu kameralne głowy, torsy itp. w charakterystycznych zawojach czy bandażach. Pokazał je na pierwszej wystawie indywidualnej w 1976 w Paryżu, która przyniosła mu sukces u publiczności i marszandów. Dalsze lata swej kariery artysta dzieli między Paryż i okolice Carrary we Włoszech. Pracuje w klasycznych technikach (rzeźba w kamieniu i brązie), tworząc zarówno rzeźbę kameralną, jak monumentalną. W swej sztuce odwołuje się do tradycji antyku, traktując jego spuściznę jako relikty złotego wieku kultury i wiecznotrwałe wzory. Wyrazem tej świadomości jest nie tylko wybór rzeźby jako głównego środka wyrazu (poza nią artysta wykonuje tylko rysunki), ale też nawiązywanie do kanonu piękna i dążenie do harmonii w tematyce i opracowaniu rzeźb, wreszcie - dbałość o warsztat i czysto techniczną doskonałość prac. Artystę, znanego i cenionego za granicą, w Polsce przypomniała wystawa „Jesteśmy“ w 1990, po której przyszły dalsze prezentacje indywidualne i na wystawach zbiorowych, jak „Ars Erotica“ w warszawskim i „To lubię“ w krakowskim Muzeum Narodowym (1994 i 1996).
