Jerzy KOSAŁKA (1955), Matka, ojciec, szwagier, córka i dwóch synów z cyklu: Polska żółć; 2021

Drewniana półeczka, szklane butelki wypełnione farbą, tkanina; 55 x 27,5 x 14 cm
sygn. na półeczce: Kosałka ‘21 na każdej butelce od spodu: Kosałka 2021
Praca w wersji składającej się z 21 butelek została zakupiona przez CSW w Toruniu

Malarz, twórca instalacji, filmów, obiektów, performer. W latach siedemdziesiątych związał się z undergroundową, ezoteryzującą grupą artystyczną Oneiron, działającą na Górnym Śląsku. Wywarła ona znaczny wpływ na jego wczesną twórczość oraz horyzont zainteresowań w późniejszym okresie. Pracując jako asystent na PWSSP we Wrocławiu przyłączył się do formującej się wówczas grupy Luxus, z którą wspólnie redagował i wydawał art zine “Luxus”, zaliczany dziś do najważniejszych zjawisk na scenie polskiej sztuki lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. W latach dziewięćdziesiątych Kosałka porzucił ostatecznie malarstwo i zaczął tworzyć instalacje oraz obiekty. Charakterystyczne ironiczne poczucie humoru i zapożyczone u Alferda Jarry i Duchampa patafizyczne fascynacje wywarły znaczący wpływ na wystąpienia grupy w latach 90. W 1995 r. Odbyła się pierwsza indywidualna wystawa artysty pt. “Skromnie bez luksusu”, w 1997 r. powstał poświęcony mu dokument telewizyjny, zatytułowany za jedną z ważniejszych prac artysty “Kosałce - Naród”. Od lat dziewięćdziesiątych artysta podejmuje w kolejnych cyklach prac problematykę związaną z tożsamością i manipulacją w czasach transformacyjnej hiperkonsumpcji. Przechwytuje slogany reklamowe, tworząc cykl “CosalCa” imitujący strategie marketingowe brandu “Coca Cola” i koncernów tytoniowych, tworząc bilbordy z hasłem “Palę bo piję”. W 2004 roku odbyła się retrospektywa artysty w BWA Wrocław pt. “Sztuka znikania sztuki, sztuka szukania sztuki”. W późniejszych pracach Kosałka intensywnie zajmuje się napięciem pomiędzy historią jako konstrukcją i indywidualnym losem jednostek, propagandą i resentymentem. Emocje te portretuje konstruując komiczne scenki i makiety, w których odreagowaniu ulegają zbiorowe wyparcia i traumy.
Pierwsza wersja pracy nosiła tytuł „Polnische Galle” i powstała w 2006 roku z okazji polskiej edycji międzynarodowego festiwalu sztuki w przestrzeni publicznej „Urban Potential” w Dreźnie. Tytułowa polska żółć wykorzystywała dwuznaczność terminu, który w odniesieniu do malarskiej problematyki oznaczać może typowo polski odcień żółcieni, a zarazem czytelnie odnosi się do wydzieliny pęcherzyka żółciowego [chole – żółć], charakterystyczną dla najbardziej porywczego z czterech temperamentów wyróżnianych w antycznej medycynie.
Polska wersja pracy pojawiła się w 2009 roku podczas Festiwalu Sztuki na Billboardach Art Moves w Toruniu i była wielokrotnie prezentowana na wystawach od 2009 do 2019 r. m.in.: w GSN w Gorzowie, CSW w Toruniu (gdzie praca stała się synonimem zwarcia pomiędzy artystami a kuratorem), galerii Propaganda w Warszawie, BWA Jelenia Góra i CRP Orońsko.
Krytyczka Iza Kowalczyk zauważa w odniesieniu do tej wersji pracy: Praca odnosi się do polskiej rzeczywistości politycznej, do jadu wylewanego na siebie przez politycznych przeciwników, do koncentrowania się w całym życiu publicznym na porażkach, tragediach, konfliktach, a więc na wszystkim, co negatywne, czego efektem jest, symboliczna żółć.
Obiekt stanowi typowy w twórczości Kosałki przykład użycia gotowych materiałów i przedmiotów [ready made]. Praca została omówiona w obszernej monografii: "Kto chce niech wierzy Kosałka Jerzy"